In 2020, na mijn eerste Kerstviering als gewijd priester, toen de gelovigen elkaar een zalig feest toewensten, kwam een vrouw naar mij toe en zei : “Pater, help mij om te geloven in de menswording van God. Ik wil heel eerlijk met u zijn: ik geloof in God, Schepper en soevereine koning van het universum, maar ik slaag er niet in te geloven dat hij is mens geworden om één van ons te zijn. Hoe is het mogelijk om te geloven in iets dat zo onwaarschijnlijk is?”
Ik geef toe dat ik een beetje verrast was door de vraag van deze dame. Maar wees zeker, zij heeft een antwoord gekregen. Blijft nu alleen de vraag of mijn antwoord haar echt heeft geholpen om “te geloven in de menswording”. Maar haar vraag is nochtans dagen aan een stuk in mijn hoofd blijven ronddraaien. Ik heb ook de tijd genomen om er over na te denken.
Het is een feit: wij hebben allemaal nood om geholpen te worden “om in Kerstmis te geloven”, als we tenminste niet willen dat dit feest wordt herleid tot een folkloristisch feest of een fabeltje voor kinderen. Kunnen wij ons laten uitdagen door het mysterie van een God die mens is geworden, die er vrijwillig voor gekozen heeft om zich te laten vernederen en die de menselijke sterfelijkheid heeft aangenomen?
Het wonder van de menswording, gaat ons denkvermogen te boven en de woorden die wij uitspreken – tijdens de liturgie, in de theologie en in de psalmen die dit gebeuren vieren – krijgen een onwezenlijk accent. Inderdaad, hoe is het mogelijk dat God, de onvergankelijke, bereid is de menswording te aanvaarden? Hoe is het mogelijk dat de Verheven God, zichzelf wil opsluiten binnen de grenzen van onze tijd en het daglicht ziet in een stal? Hoe is het mogelijk dat de Oneindige, die niet kon gevat worden in de majestueuze tempel van David, ervoor gekozen heeft om een klein menselijk embryo te worden in de buik van een Joods meisje?
Het is eenvoudig om te begrijpen dat de christen dame zich hiertegen verzet, dat zij er niet in slaagt om ten volle het mysterie van de menswording te aanvaarden. Is het omdat zij teveel schrik heeft om God te degraderen door zonder enig voorbehoud de waarheid van Kerstmis te aanvaarden? De vraag van de vrouw heeft mij in een soort van contemplatie gebracht over een God die ons liefheeft met heel veel fantasie.
De liefde van God is een liefde vol fantasie.
Op dit punt, beste lezers, wil ik jullie uitnodigen om na te denken met verwondering en open geest over de verbeeldingskracht van God, een fantasie die geboren is uit liefde. Want inderdaad, als je iemand lief hebt, dan zoek je duizend en een manieren om deze liefde tot uitdrukking te brengen. In de ogen van iemand die geen liefde kent, kan dat waarschijnlijk heel vreemd lijken.
In de realiteit is het een antwoord op een logisch gegeven dat helemaal niet raar is voor hem die dit mysterie begrijpt. De liefde, zoals wij die kennen, beantwoordt over het algemeen aan drie basiswetten en die zijn: de wet van het samen zijn, die van de gelijkenis en de wet van het geschenk.
Dus als de liefde de sleutel is om Kerstmis te lezen, betekent dit dat wij dit feest niet echt kunnen vieren zonder dat wij van de liefde de prioriteit maken in ons leven. Een oprechte en veeleisende liefde vertaalt zich in concrete barmhartige en solidaire handelingen. Het is een liefde die zich klein maakt om een ander omhoog te heffen. Het is een liefde die zich geeft door zichzelf te schenken. Het is een liefde die ons verbindt met God, met het Licht, met Gods dromen, met het Kind in Bethlehem en die ons ook onderling met elkaar verbindt. Laten we niet vergeten, in deze feestperiode, dat het mooiste geschenk dat we kunnen geven aan iemand de liefde voor haar of hem is en dat we kunnen leren om oprecht lief te hebben.
Laten we, in het licht van de vreugde en de liefde die het Kindje Jezus brengt op Kerstmis in deze wereld, opnieuw leren hoe we eenvoudigweg kunnen proeven van de vele menselijke geneugten die we tegen komen op onze weg. Deze geneugten zijn deze van de liefde, van goed gedaan werk, van de vervulling van onze plichten, van eerlijkheid, van het gegeven en gehouden woord, van de gratis diensten, van een gedeelde glimlach. Onze vreugde als christen, is te leven met God en voor God, en om te leven met de anderen en voor de anderen.
Jezus Christus blijft dezelfde: gisteren, vandaag en morgen. Moge Hij echt persoonlijk onze harten vervullen met liefde zoals een levende kerststal.
Aan bejaarden, aan de talloze zieken, aan onze broeders en zusters die eenzaam zijn en psychisch lijden….
Aan de massa “niet praktiserenden” in onze parochies die niet weten of niet meer weten – of als die zelfs nooit geweten hebben – wie Jezus Christus is!
Aan de jongeren en kinderen die van alles verwachten van dit leven en bijna niets van het Kind in Bethlehem.
Aan alle armen in de Kerk en in de wereld, aan allen die gebrek lijden aan al het essentiële voor hart en lichaam.
Dat zij, door ons, de christelijke vreugde en de liefde van Kerstmis mogen ervaren en zich er laten door overspoelen. En moge degenen om ons heen (familiaal, in schoolverband of op het werk, onze dagelijkse relaties) zich verwarmen aan de warmte van onze openhartige liefde en vreugde! Het is op deze manier dat wij Christus levend houden midden onder ons.
Pater Doméfa Brice AKAGBO, OSA (aangesteld priester Emmaüsparochie Destelbergen-Melle – pater Augustijn)
