Jij bent mijn geliefde in jou heb ik mijn wel behagen
Uit een warm, heel klassiek, katholiek nest geboren was het de logica zelf dat ik na twee dagen oud onder de doopvont werd gehouden. Waarvoor tot op vandaag veel dank aan mijn ouders.
Mijn doop was dus een evidente keuze. Maar uiteraard blijft die keuze niet evident. De zin uit het Lucasevangelie die we vandaag horen: ‘ Jij bent mijn geliefde in jou heb ik mijn wel behagen.’ is doorheen de vele voorbije jaren meer en meer een realiteit een beleving en vooral een leidmotief mogen worden.
Een eerste bewustwording van mijn gedoopt zijn heb ik mogen ervaren op mijn vormsel, toen meer genoemd plechtige communie. Die ging door in volle oorlogstijd: dus geen uiterlijke franjes, geen grote feesten, ook geen echte catechese maar wel plaats voor de essentie. Mooie herinneringen aan een eerste rijke doop- en geloofservaring midden oorlogsgeweld en doorstane angsten.
Ook de jeugdbeweging, toen de VKSJ waarvan ik actief lid was , de verschillende scholen die ik mocht doorlopen liggen aan de basis van een bewuster doopervaring en een volwassener beleving van het gelovig zijn.
En… uiteraard heeft de intrede in de Congregatie waartoe ik tot op vandaag behoor geleid tot een intenser beleven van het gedoopt zijn.
En tot slot: door het ‘gedoopt zijn’ behoor je tot een groep ben je lid. Hetzelfde voor ogen houden wekt verbondenheid, geeft een sterk samenhorigheidsgevoel ( er samen bij horen ). En dat hebben we in deze coronatijd meer dan ooit leren waarderen. Als gedoopten elkaar mogen ontmoeten in de zondagsviering ,is deugddoend, hoopgevend, en bron van energie !
Dat de zachte tedere stem vanuit de hemel ons mag blijven aanspreken met de woorden: ‘ Jij bent mijn geliefde, in jou heb ik wel behagen’.
Als gedoopte is dat mijn wens voor elk van ons.
