Pater Jozef Ulric De Corte in de kijker
Jozef De Corte werd geboren te Massemen op 10 november 1931. Samen met zijn vier zussen en broer groeide hij op in de boomkwekerij van zijn ouders langs de Massemensesteenweg (tot voor kort kinderopvang ’t Kaboutertje). Hij liep school in Massemen, Wetteren en Eeklo waar hij zijn middelbare studies beëindigde. Op 16 augustus 1950 trad hij op 18-jarige leeftijd binnen in de Norbertijnenabdij in Tongerlo. Hij kreeg er de kloosternaam Ulric en werd er op 15 augustus 1956 priester gewijd.
Op 25 januari 1958 werd hij vanuit Tongerlo naar het bisdom Buta gestuurd in het noorden van het toenmalige Belgisch Congo (nu provincie Bas-Uele). Na een eerste benoeming als leraar in een klein seminarie ging hij als parochiepriester voor de eerste keer naar Aketi, vervolgens naar enkele parochies in de omgeving. Ondertussen was Congo (in 1960) onafhankelijk en manifesteerden zich de eerste spanningen en moordpartijen. Vele blanken verlieten het land. Pater De Corte keerde om veiligheidsredenen terug naar Aketi. Een tijdje daarvoor was hij met andere missionarissen door rebellen gevangen genomen en overgebracht naar Stanleystad (nu Kisangani). Zij werden gedwongen toe te zien bij moordpartijen door de rebellen. Omdat hun aanhouding een vergissing bleek te zijn, werden zij kort daarop in vrijheid gesteld en keerde pater De Corte terug naar Aketi en omgeving. In 1964 was ook daar de toestand onhoudbaar geworden en keerde hij naar België terug.
In de jaren 1965 tot ‘67 deed pater De Corte dienst als onderpastoor in Petit-Fôret in Frankrijk. In 1968 klaarde de toestand in Congo (Zaire in die tijd) enigszins op en keerde pater De Corte, met enkele confraters en op vraag van de bisschop, terug naar Aketi. Hij zou er gedurende bijna 40 jaar blijven: eerst als onderpastoor, later als pastoor en broussepater. In 1997 diende hij wel opnieuw op de vlucht te slaan als gevolg van oorlog tussen het leger van Mobutu en Kabila. Hij keerde voor korte tijd terug naar Europa om op 19 oktober 1997 nogmaals terug te keren naar Aketi. Bij zijn verlof in 2005 bleek zijn gezondheid nogal wankel. Toch vertrok hij vol moed, eigen aan missionarissen, terug naar Aketi waar hij na een kort ziekbed op 26 januari 2006 overleed. ’s Anderendaags werd hij naast zijn kerk begraven.
Gedurende zijn gans verblijf in Aketi besteedde pater De Corte, naast zijn specifiek parochiewerk, ook veel aandacht aan allerlei ontwikkelingsactiviteiten in de streek (tot zo’n 90 km rond Aketi). Vaak onder moeilijke omstandigheden en met een onuitputtelijke energie, eveneens eigen aan missionarissen, trachtte hij op vele diverse domeinen het leven van de inlandse bevolking te verbeteren en menswaardiger te maken. Vooral in de gezondheidszorg zorgde hij voor de bevoorrading van een 40-tal dorpsapotheken en zorgde er voor basisopleiding en begeleiding van jongeren in de medische verzorging. Hij was werkzaam in de bouw van duurzame woningen en schooltjes met technische en logistieke bijstand. Andere van zijn ontwikkelingsprojecten waren het ter beschikking stellen van planten en bomen aan de plaatselijke bevolking, het opstarten van kweekvelden van palmbomen en het uitrusten van schrijnwerkerijen en zagerijen. Gedurende de laatste 10 jaar van zijn apostolaat in Aketi stond pater De Corte er als westerling alleen voor, maar hij werkte samen samen met een inlandse confrater.
Ondertussen zijn er geen Norbertijnen meer in Aketi. De Norbertijnenabdij van Tongerlo heeft echter Aketi niet laten vallen. Ze werken er in die regio nauw samen met de Aketi VZW. Dit is een vzw zonder werkingskosten: elke euro die ontvangen wordt gaat rechtstreeks naar Aketi om daar te blijven. Alle leden betalen zelf hun kosten zoals reiskosten, verblijfkosten, administratieve kosten, public relations, prospectie, ….. De vzw is een volledig privé-initiatief van familieleden en vrienden van wijlen missionaris en norbertijn Berthil Peeters, die eveneens werkzaam was in de regio Aketi. De vzw werkt samen met de universiteit van Kisangani (Congo) en organisaties van de plaatselijke bevolking in een waaier van domeinen: humanitaire projecten (drinkbaar water, hospitaal, rivierepilepsie, sanitaire blokken, scholenuitbouw….) maatschappelijke projecten (naaiatelier, boerderij, visvijvers….), maatschappelijk economische project (verkoop van rubber). Meer informatie vind je op vzwaketi.com. De vzw zal als project van wijlen pater De Corte door missieanimatie gesteund worden.
Noël Backx, 10 juni 2023
Voorstelling project zuster Erna De Wulf
De werkgroep missieanimatie steunt ook dit jaar zuster Erna De Wulf van Mariagaard en werkzaam in Rwanda. Hierna een korte duiding over de projecten in Rwanda.
Ondersteuning van HIV-positieve kinderen/jongeren in Ndera
Zuster Erna is nog steeds directrice van een lagere school in Ndera nabij Kigali (Rwanda). Naast haar uitgebreid takenpakket in de school, is zij samen met haar medezusters betrokken bij de langdurige ondersteuning van HIV-positieve kinderen/jongeren in Ndera.
De HIV-besmettingen in Rwanda zijn hoog en problematisch (3,1 % van de bevolking tussen 15 en 49 jaar). De zusters en hun helpers zoeken in de dorpen rond Ndera HIV-besmette kinderen op die niet of zeer onregelmatig naar school of een gezondheidscentrum gaan. De mentaliteit van de ouders en dorpsgenoten is dat deze kinderen het niet waard zijn om onderwijs te volgen of verzorgd te worden omdat ze jong zullen sterven. Met dit project willen de zusters deze mentaliteit veranderen. Hoe zij dat doen is te lezen in het rapport dat zij opstelden over de periode september tot december 2022.
“In Rwanda begon het schooljaar pas op 26 september. Voor de start hebben wij de kinderen bezocht bij hen thuis met de hulp van de verpleegster die verantwoordelijk is voor HIV-patiënten in verschillende gezondheidscentra in de dorpen. We hebben de ouders en kinderen gemotiveerd om te studeren. Meerdere kinderen hadden de school verlaten omwille van verschillende problemen. We hebben ook de scholen bezocht. Met de hulp van die scholen hebben wij een lijst opgesteld van 38 besmette kinderen uit arme gezinnen. We hebben hun schoolgeld, studiemateriaal en uniform betaald. In oktober zijn we terug op bezoek gegaan naar de scholen en naar de gezinnen om hen moed te geven en hun studies ernstig te nemen en gedisciplineerd te zijn, zodat zij kunnen groeien in zelfvertrouwen. Tijdens de schoolvakantie hebben wij de kinderen op een dagsessie uitgenodigd om hen te leren hoe ze hun studies kunnen verbeteren. We hebben hen waarden voor een goed en gelukkig leven aangeleerd. Kinderen besmet met HIV hebben soms meerdere gedragsproblemen. Ze rebelleren soms en denken geen hoop de mogen koesteren voor de toekomst. Toch zijn ze allemaal begonnen aan hun 2de trimester. We zijn extreem dankbaar voor de hulp die jullie ons geven om hen te helpen.”
Ondertussen is zuster Erna terug in Mariagaard voor een deugddoende vakantie. Zij is iedereen die wil bijdragen tot het project bijzonder dankbaar. Hierbij een foto van enkele kinderen, die ondersteund worden door het project, samen met hun leerkracht lager onderwijs.
Noël Backx, voorzitter Missieanimatie
Voorstelling project Réjette De Winter
Daarvoor duiken we even terug in de tijd. In Wereldwijd van 2005, het toenmalige tijdschriftje met nieuws over de Wetterse missionarissen, schreef Réjette o.m. het volgende:
“In november 2004 vierden we het 25-jarig jubileum van het bestaan van onze parochie. Een feestcomité werd opgericht om een feest te organiseren en geld in te zamelen, want de parochiegebouwen moesten opgeknapt worden. Ik werd belast met de organisatie. De financies kwamen traag binnen en alles moest op het laatste nippertje nog gebeuren, zoals een spreuk in Kinshasa het zegt “Nzombo le soir”. Nzombo is een vis die ’s avonds in een palmboom kruipt zodat zij, die overdag niets heeft kunnen vissen, ’s avonds laat nog een laatste kans krijgt om iets te pakken te krijgen. Met schrik en spanning kwam alles toch in orde. (….) Onze taak blijft hoop te zaaien, te blijven geloven en kleine actie te ondernemen om moeilijke situaties te doen keren.”
In 2021 vermeldde de projectfolder:
“Ook de modale onbemiddelde Congolees blijft bij Réjette niet tevergeefs aankloppen. In het parochiecentrum, een open huis waar ze woont, komen bekenden en onbekende aankloppen om hun nood te klagen en vooral materiële hulp te zoeken. Ze hebben honger of ze zijn ziek, ze vragen om bestaansmiddelen of schoolgeld (…).. En gezondheidszorgen in Kinsaha kosten geld, veel geld: een operatie bv. kost er als snel 100 à 150 dollar. Voor de hulp aan de modale Congolees geeft Réjette makkelijk 300 € per week uit. De inbreng van Missieanimatie is dan ook zeer welkom.
Binnenkort keert Réjette terug om opnieuw onvermoeibaar verder te doen, in de overtuiging dat de Gods Geest haar nooit in de steek zal laten, haar zal blijven leiden, helpen en inspireren. Ook wanneer eens de ouderdom haar parten zal spelen. Voorlopig kan haar dat niet tegenhouden: “Er is geen weg terug …de mensen in de parochie willen het zo”.
Vandaag blijft Rejette, 87 ondertussen en even terug voor vakantie in België, nog steeds onverstoorbaar verder doen. Haar enthousiasme gesteund op een onwrikbaar geloof, is niet te temperen. Ze blijft op de haar ingeslagen weg doorgaan in de parochie Heilige Drie Eenheid Matete in Kinsaha. Van daaruit coördineert ze de catechese voor jongeren en jong volwassenen, animeert met een zelf opgesteld leerplan de Bijbelcursus, is de drijvende kracht achter een integrale vorming van vrouwen en jonge meisjes en helpt ze de modale Congolees waar het kan. Voor velen blijft zij de enige houvast in een land waar weinig verandert.
Noël Backx, voorzitter
Voorstelling project Ecole de Science in Byimana
De werkgroep missieanimatie steunt ook dit jaar de school gesticht door wijlen broeder Leon Backx, Marist. De middelbare school, met internaat, kreeg in Rwanda de vermelding “excellent”, is gericht op wetenschappen en telt 700 leerlingen.
Recuperatie van regenwater
De nieuwe directeur, een Rwandese broeder Marist, schreef recent het volgende:
“Allereerst bedankt voor elke vorm van bijdrage die jullie altijd sturen naar onze school. Aangezien ik niet nieuw ben op de school, herken ik de projecten die u heeft gefinancierd zoals de aankoop van matrassen en het waterproject. Wat dit laatste project betreft, hebben we twee waterreservoirs kunnen installeren, wat voor water zorgt in de slaapzaal van de meisjes. Voor de meisjes een hele verbetering.
Wat de steun voor dit jaar betreft, opteer ik voor een project voor de recuperatie van regenwater. De dakgoten, die het regenwater naar bestaande citernes leiden, zijn erg smal. Bij regen stromen de goten over en kunnen de gebouwen beschadigen. We willen de goten vergroten. Ook willen we graag regenwater opvangen door het installeren van twee of drie citernes aan de klassen. Zo zullen de leerlingen de klassen kunnen schoonmaken zonder ver te moeten stappen om water te halen. Het zal ons ook helpen voor het gieten van de bloemen en het voorkomen van erosie door wegstromend regenwater. Verder zullen we minder elektriciteit verbruiken omdat de motor die water oppompt vanuit de vallei, minder zal worden aangezet.
Afhankelijk van de sponsoring die we vinden, denken we ook na over de waterbevoorrading in de slaapzaal van de jongens.
Bijgevoegd vindt u een foto van de citernes die aan de slaapzaal van de meisjes zijn geïnstalleerd.
Nogmaals hartelijk dank.”
Noël Backx, voorzitter
