Caminho da Vida, weg van het leven.
Van 23 tot 30 juli namen we met acht jongeren uit Wetteren deel aan het voorprogramma van de Wereldjongerendagen (WJD) Caminho da Vida, georganiseerd door IJD. We gingen op stap door de ongerepte Portugese natuur met het inspirerende levensverhaal van Chiara Badano.
Na een zendingsviering met onze vrienden en familie in Kalken, vertrokken we op zondag 23 juli richting Portugal. Onze eerste stop was een WZC in Waregem, waar we met de bewoners eucharistie vierden en we samen met een toffe bende West-Vlamingen op de bus stapten richting Bilbao. Daar was een eerste nieuwsgierige kennismaking met de groep. Zoals we ook de rest van de week zouden doen, begonnen en eindigden we elke dag met een gezamenlijke bezinning.
Caminho Da Vida, Portugees voor ‘de weg van het leven’. De weg die we de eerste week in Portugal aflegden was er eentje gedeeld met zo’n 60 Belgen.
Peneda Gerês, het wondermooie nationale park van Portugal waar we op een week tijd een parcours van 100 km aflegden. Voor sommigen was het de eerste keer om zoveel te stappen, om te wandelen in bergachtig gebied of überhaupt om met een zware rugzak te sjouwen.
Het verhaal van Chiara Badano was de rode draad door onze week. De Italiaanse kwam reeds in haar tienerjaren in contact met de christelijke folcolarebeweging en diens stichteres Chiaro Lubich. Daar veranderden de ontmoetingen rond het evangelie haar leven voorgoed. Ze wilde voortaan in de voetsporen van Jezus leven met het evangelie als leidraad. Op 17-jarige leeftijd werd botkanker bij haar vastgesteld. Ondanks haar lijdensweg bleef Chiara kracht en vertrouwen vinden in God en Jezus en bleef ze aandacht hebben voor het geluk van anderen. Ze kreeg van Chiara Lubich een nieuwe naam: ‘Chiara Luce’. Ze was als een baken van licht voor andere mensen,. Net voor ze 19 werd, overleed ze. Tot op de dag van vandaag is ze een inspiratiebron voor vele jongeren. Zo vervulde ze haar grootste wens: de fakkel doorgeven aan andere jongeren. In 2010 werd ze zalig verklaard. Met haar levensverhaal in het achterhoofd maakten we elke tocht een moment tijd om zelfstandig of in groep na te denken over begrippen liefde, lijden en vertrouwen. De gesprekken daarover per twee of in volledige groep maakten de staptochten rijker. We hopen op onze beurt de fakkel liefdevol en grenzeloos door te geven zoals Chiara Luce.
Dankjewel aan alle begeleiders en IJD-medewerkers om dit fenomenale voorprogramma te organiseren. Caminho Da Vida blijft ons voor altijd bij.
Wereldjongerendagen
In week twee, de Wereldjongerendagen (WJD), sloten nog drie kringers aan. We waren met een bende van elf uit onze Gabriëlparochie om Lissabon op stelten te zetten.
“De Wereldjongerendagen waren voor mij een plaats van groeien en bloeien. Waar relaties nieuwe hoogtes vonden, waar vreemden elkaar ontdekten en waar God te vinden was in groot en klein”. Zo klinkt het bij een van onze kringers. Een mooie samenvatting van wat de Wereldjongerendagen als uniek evenement allemaal teweeg kan brengen.
“Ik raad de WJD aan, omdat het een unieke ervaring is om met zoveel solidaire mensen van overal samen de week te beleven.”
Dit is het mooie: iedereen komt samen uit alle hoeken van de wereld om elkaar te ontmoeten en samen het geloof te vieren of verder te ontdekken.
“Het was geniaal om te zien dat je niet als enige gelooft. Samen met andere miljoenen jongeren waren we in Lissabon om van ons geloof te getuigen.”
Want ook voor de kringers is stilstaan bij vragen als “Wat betekent geloven voor mij?” niet altijd evident. Daarom doet het zoveel deugd om er met anderen over te kunnen praten.
In Lissabon keken we onze ogen uit. Tijdens de openingsceremonie met de paus en de kruisweg was zoveel volk dat we via grote schermen moesten volgen. Die vorm van eucharistie vieren en samen het geloof beleven bracht een grote verbondenheid.
“De ontmoetingen met mensen van over de hele wereld zijn magisch.”
Anderhalf miljoen jongeren. Ongelooflijk om dit hier neer te schrijven. Maar toch waren ze er. Het slotweekend van de WJD is van zo goed als iedere kringer het favoriete moment van de week. Het vertrek naar Parque Tejo, speciaal aangelegd voor het slotevenement, met het openbaar vervoer, maakte al duidelijk dat er een gigantische massa op de been was.. Toen de paus aankwam, stond iedereen klaar om te applaudisseren en om hem te verwelkomen. Ook tijdens zijn speeches klonk er geregeld applaus, maar daartussen was alle aandacht op zijn woorden gericht. We hadden oortjes zodat we in plaats van Italiaans naar de Engelse of Franse vertaling konden luisteren. Tijdens de avondwake kwam dan de meest pakkende stilte die je je kan voorstellen.
“De WJD hebben ervoor gezorgd dat ik mijn geloof nooit opzeg en tegen de stroom bleef ingaan.”
Een moeder stuurde deze mail naar de parochieploeg
Gisteren is mijn dochter thuisgekomen van de wereldjongerendagen: boordevol sterke herinneringen, mooie ervaringen, hechte vriendschappen, en vol nieuw vuur en overtuiging in haar geloof...
Ik denk dat de Kring sterker is dan ooit, dankzij deze ervaring die ze samen hebben mogen beleven. Ik ben ervan overtuigd dat zij die naar Portugal zijn geweest hun enthousiasme zullen kunnen overbrengen op de kringers die niet mee konden gaan en hopelijk springt dat vonkje over op de hele parochiegemeenschap!
Ik wou jullie bedanken omdat jullie geloofd hebben in de meerwaarde van zo'n ervaring en de kringers hebben gesponsord voor hun reis. Het doet deugd om als gezin te voelen dat deze initiatieven gesteund worden door de parochie. Op die manier wordt het gemeenschapsgevoel gesterkt. Dankjewel daarvoor.
